Ίσως δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα αλλά ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια στοιχήματα στα οποία έχουν πονταριστεί πολλά λεφτά από funds παγκοσμίως συνδέεται με την Κίνα. Το στοίχημα επιζητά απάντηση στο εξής ερώτημα: «Θα καταρρεύσει η κινεζική οικονομία ή όχι;».
Όποιος ισχυρισθεί ότι το έχουμε ακούσει ξανά στο παρελθόν θα έχει δίκιο. Μόνο που το θέμα έθεταν τότε ακαδημαϊκοί δάσκαλοι. Τώρα, κάποιοι ποντάρουν πολλά λεφτά υπέρ και κατά αυτού του ενδεχόμενου. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εναντίον της πολιτικής των λοκντάουν σε κινεζικές πόλεις επαναφέρουν το ερώτημα.
Όταν πρωτοεμφανίσθηκε η παραλλαγή Όμικρον του κορωνοϊού στα τέλη του 2021, αρχές του 2022, πολλοί αναλυτές αναρωτήθηκαν τι θα κάνει ο κινέζος πρόεδρος Σι. Η κινεζική κυβέρνηση είχε διατηρήσει την πολιτική της «zero COVID» για σχεδόν δύο χρόνια με μαζικά τεστ και κλείσιμο ολόκληρων πόλεων με μεγάλο οικονομικό κόστος. Με τον πληθυσμό να έχει μικρή έκθεση στον ιό και μικρή ανοσία, το βάρος έπεσε στα εμβόλια. Όμως, μελέτες δείχνουν ότι τα κινεζικά εμβόλια προσφέρουν μικρή προστασία έναντι της Omicron και όχι μόνο. Επιπλέον, η Κίνα είναι πολύ μεγάλη για να εισάγει δυτικά εμβόλια σε μεγάλες ποσότητες ενώ κάτι τέτοιο θα ήταν έμμεση παραδοχή για την κατωτερότητα των δικών της.
Οι περισσότεροι περίμεναν η πολιτική της «zero COVID» να διατηρηθεί μέχρι τουλάχιστον το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος τον περασμένο Οκτώβριο. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι τι θα κάνει ο Σι από εδώ και πέρα καθώς τα λοκντάουν εμφανίζονται να προκαλούν κοινωνική αναστάτωση και διαδηλώσεις. Θα εγκαταλείψει ευσχήμως την ανωτέρω πολιτική που ευθύνεται για την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και προκαλεί προβλήματα στη παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, ευνοώντας τον πληθωρισμό ή θα στείλει τον στρατό για να καταστείλει τις διαδηλώσεις; Η απόφαση του Σι έχει σημασία για την Κίνα αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Κίνα είχε πάντοτε δυο βασικά προβλήματα. Πρώτον, να διατηρήσει την ενότητά της και δεύτερον, να εμποδίσει την κοινωνική αστάθεια. Η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει συμβάντα στα σύνορα με το Θιβέτ και την Σιάνγκ (Xinjiiang) και λιγότερο στην εσωτερική Μογγολία. Θα πρέπει επίσης να κλείσει το οικονομικό χάσμα μεταξύ της παραλιακής Κίνας και της Δυτικής που τροφοδότησε την επανάσταση του Μάο και δεν έχει ακόμη επιλυθεί.
Η επίτευξη ισχυρών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης και η πρόσβαση στις διεθνείς αγορές μέσω των ωκεανών είναι απαραίτητη καθώς ο επίγειος δρόμος του μεταξιού δεν είναι ακόμη έτοιμος. Το πρόβλημα είναι πως η εσωτερική κατανάλωση δεν μπορεί ακόμη να συντηρήσει τον ρυθμό ανάπτυξης ενώ ο μεγάλος κλάδος των ακινήτων βρίσκεται σε κρίση. Τα στοιχήματα υπερ της κατάρρευσης της Κίνας εστιάζουν πολύ στη ζημιά που προκαλεί και θα προκαλέσει στην οικονομία η φούσκα στην κινεζική αγορά ακινήτων.
Για πολλούς στη Δύση και την Αθήνα, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Όμως, η αναταραχή που δείχνει να προκαλεί η πολιτική των συνεχών λοκνταουν όταν υπάρχουν κρούσματα κορωνοϊού καθιστά πιο κρίσιμη την απόφαση του Σι για εγκατάλειψη της πολιτικής «zero Covid» ή την βίαιη καταστολή των κινητοποιήσεων με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το ρητό «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» μάλλον ταιριάζει στη περίπτωση και δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.
