Η λατινική έκφραση «αν θέλετε ειρήνη, προετοιμασθείτε για πόλεμο» αποδίδεται στο Ρωμαίο στρατηγό Vegetius. Η φράση έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως και σε διάφορες παραλλαγές, π.χ. ειρήνη μέσω ισχύος, από τότε, για να υπογραμμίσει πως ο καλύτερος τρόπος για να προετοιμαστείς για πόλεμο είναι όταν επικρατεί ειρήνη και όχι λίγο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος.
Η εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία προσφέρεται επίσης για χρήσιμα συμπεράσματα. Αν οι Ουκρανοί δεν αντιστέκονταν τόσο σθεναρά και για τόσο καιρό στη ρωσική εισβολή, η Δύση δεν επρόκειτο να αντιδράσει έτσι όπως αντιδρά σήμερα. Θα υπήρχαν μεν κάποιες κυρώσεις εναντίον της Μόσχας αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια κινητοποίηση σε παγκόσμια κλίμακα. Για να αντισταθείς όμως δεν αρκεί να είσαι αποφασισμένος. Θα πρέπει να έχεις όπλα.
Για την Ελλάδα, όλα αυτά είναι πολύ διδακτικά και επίκαιρα, γιατί κι αυτή έχει απέναντί της μια αναθεωρητική χώρα όπως η Τουρκία, η οποία θέλει να επεκτείνει τα εξωτερικά της σύνορα. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επικαλούνται το υψηλό επίπεδο των δαπανών για την Εθνική Άμυνα καθώς ξεπερνά το 2% του ΑΕΠ, για να υπογραμμίσουν πόσα λεφτά ξοδεύει η χώρα. Εκείνο το οποίο δεν έλεγαν και δεν λένε είναι πως παρά τον μεγάλο προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η Ελλάδα ξόδευε αναλογικά ως προς το σύνολο τα λιγότερα λεφτά σε σχέση με τις άλλες χώρες για στρατιωτικό εξοπλισμό. Από τα 3-3,4 δισ. ευρώ που ήταν χονδρικά ο ετήσιος προϋπολογισμός του υπουργείο Εθνικής Άμυνας, μόλις 500 εκατ. ευρώ περίπου διοχετεύονταν για στρατιωτικό εξοπλισμό. Τα υπόλοιπα πήγαιναν για μισθούς και άλλες λειτουργικές ανάγκες των τριών όπλων, π.χ. στρατόπεδα, κτίρια, θέρετρα κ.λπ.
Αντί λοιπόν να μειωθούν οι λειτουργικές δαπάνες κατά 25%-30%, ώστε να διοχετευθούν τα λεφτά στην προμήθεια εξοπλισμών με την υψηλότερη δυνατή εγχώρια προστιθέμενη αξία και να αποκτήσει know how η μικρή ελληνική βιομηχανία κατασκευής στρατιωτικού υλικού, οι πολιτικοί επέλεξαν την εύκολη λύση. Να αυξήσουν τον προϋπολογισμό στα 6,5 δισ. ευρώ από 3 δισ. περίπου, για να αγορασθούν σύγχρονα οπλικά συστήματα, π.χ. αεροσκάφη Ραφάλ, φρεγάτες κ.λπ.
Κι εκεί όμως δεν ζήτησαν να μπουν αντισταθμιστικά οφέλη για τα πρώτα 18 Ραφάλ. Τουλάχιστον το επέβαλαν όταν έγινε η παραγγελία των επιπρόσθετων 6 αεροσκαφών Ραφάλ. Με τα αντισταθμιστικά, έως το 30% της αξίας ενός συμβολαίου επιστρέφεται στη χώρα με τη μορφή υπεργολαβιών για τμήματα αεροσκαφών κ.λπ. Προτίμησαν δηλ. να αυξήσουν τον προϋπολογισμό Εθνικής Άμυνας με δανεικά αντί να υπάρξει εξορθολογισμός με κλείσιμο μονάδων σε πόλεις, την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων που έχουν καταγγείλει κυβερνητικοί αξιωματούχοι στο παρελθόν κ.λπ. Έδωσαν μάλιστα μπόνους σε χιλιάδες στρατιωτικούς επειδή ήταν σε επιφυλακή για κάνα μήνα το καλοκαίρι της έντασης με την Τουρκία. Κάτι που δεν είχε συμβεί ξανά επί δεκαετίες. Σαν να μην έφθαναν αυτά, προχωρούν σε νέες προσλήψεις 10.000 ατόμων ενώ αυξάνουν τον αριθμό των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές κατά 500 άτομα ετησίως, ώστε να φθάσουν τις 5.000 σε μια δεκαετία. Δηλ. 15.000 συνολικά. Σημειωτέον ότι η τρόικα είχε ζητήσει στο παρελθόν να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές για να μην επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός επί δεκαετίες. Όμως, δεν εισακούσθηκε.
Όταν λοιπόν ρωτάς ποιος είναι ο λόγος, σου απαντάνε ότι οι νέοι θα στελεχώσουν τις νέες φρεγάτες κ.λπ. Μόνο που οι φρεγάτες δεν πρόκειται να είναι εδώ πριν από το 2025 αν θυμόμαστε καλά ενώ λογικά κάποια παλιά πλοία, αεροπλάνα κ.λπ. θα αποσυρθούν, απελευθερώνοντας κόσμο.
Είναι προφανές ότι ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί και εξορθολογιστεί για ένα πιο ευέλικτο και σύγχρονο στρατό. Παρόλα αυτά, διάθεση για τέτοια μεταρρύθμιση δεν φαίνεται να υπάρχει, παρότι είναι αναγκαία, έχοντας την αναθεωρητική Τουρκία απέναντί μας. Αυτό συμβαίνει όταν οι ψήφοι είναι πολλές.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.
