Όλοι, εκτός 5-6 καρεκλοκένταυρους της FIFA, συμφωνούμε ότι η ανάθεση του Μουντιάλ στο Κατάρ ήταν ένα μεγάλο λάθος, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν φαίνεται να είναι πρώτα στη λίστα της γκρίνιας.
Τι είναι αυτό που κάνει μια διοργάνωση Μουντιάλ ή ακόμα και Ολυμπιακών Αγώνων, μια διοργάνωση της «Ντροπής»; Υπάρχει από μία τέτοια για κάθε γενιά, ίσως και πάνω από μία. Από το Μουντιάλ του ‘34, περισσότερο γνωστό σαν το Μουντιάλ του Μουσολίνι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του ‘36 στη Ναζιστική Γερμανία, μέχρι το Μουντιάλ του Βιντέλα το ‘78 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε χώρες που εχθρεύονται τον δυτικό τρόπο ζωής, οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ήταν ανέκαθεν μια λαμπερή βιτρίνα πίσω από την οποία διάφορα καταπιεστικά καθεστώτα μπορούσαν να κρύβουν τις αμαρτίες τους. Το Μουντιάλ του Κατάρ θα μπορούσε να μία ακόμα στατιστική σε αυτή την εναλλαγή ντροπιαστικών και μη ντροπιαστικών διοργανωσεων και να πάμε παρακάτω, αφού πρώτα διατρανώσουμε εκ του ασφαλούς τα δημοκρατικά μας φρονίματα. Έλα όμως που το Κατάρ είναι λίγο διαφορετικό.
Από την ώρα που που αυτή η συμπαθής παρέα των Μπλάτερ, Πλατινί, Ινφαντίνο κ.α. ανακοίνωσαν ότι ο περιοδεύων θίασος του Μουντιάλ θα βρεθεί σε μια άγονη γωνιά του Περσικού Κόλπου, είναι σαν πατήθηκε κάποιος συλλογικός κάλος, και όταν λέμε συλλογικός εννοούμε πιο πολύ καθολικός. Καλλιτέχνες, ακτιβιστές, πρώην ποδοσφαιριστές, αλλά και οι απλοί ποδοσφαιρόφιλοι συνασπίστηκαν ενάντια στο Καταριανό Μουντιάλ.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
