Ταξιδεύουμε σε Ορεινή Ναυπακτία και Ναύπακτο με Nissan Qashqai 1.3 DIG-T 140 PS

Ακολουθούμε διαδρομές που άλλοτε μας οδηγούν πίσω στην Ιστορία, άλλοτε στην παρθένα φύση και άλλοτε στον κόσμο των λεγομένων «υπαίθριων δραστηριοτήτων.  Έχοντας ως στόχο σου να ανακαλύψεις τις ομορφιές της ορεινής Ναυπακτίας, δύσκολο να μην περάσεις από τη Ναύπακτο, που είναι όχι μόνο διοικητικό και εμπορικό κέντρο, αλλά ταυτοχρόνως και συγκοινωνιακός κόμβος, και – βεβαίως – αναμφισβήτητο στολίδι της περιοχής. Τη Ναύπακτο η οποία στέκει πάνω στην στενή υδάτινη λωρίδα που ενώνει τον Κορινθιακό με τον Πατραϊκό και αντλεί το όνομά της από τους αρχαίους χρόνους. Βλέπετε, εδώ θεωρείται ότι οι Δωριείς, τον 12^ο π.Χ. αιώνα, έφτιαξαν τα πλοία με τα οποία πέρασαν στην Πελοπόννησο, οπότε η ετυμολογία έχει τον λόγο με το «ναυς πήγνυμι» να σημαίνει κατασκευάζω πλοίο.

Μια βόλτα στην Ιστορία

Ακόμα και αν δεν είσαι γνώστης της Ιστορίας, περπατώντας στους δρόμους και στα λιθόστρωτα της Ναυπάκτου, αντιλαμβάνεσαι ότι ο τόπος αυτός έχει ρίζες που χάνονται βαθιά μέσα στον χρόνο. Το καλοδιατηρημένο κάστρο, η παλιά πόλη και το πανέμορφο γραφικό λιμανάκι, που επανειλημμένα είχε την «τύχη» να γίνει φόντο σε τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτ, θα σε γυρίσουν μερικούς αιώνες πίσω. Σε πρώτη φάση, μπορεί να θυμηθείς ότι στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο έγινε, το 1571, η περίφημη ναυμαχία της Ναυπάκτου, κατά τη διάρκεια της οποίας οι δυνάμεις των Χριστιανών νίκησαν τον Οθωμανικό Στόλο και ανέκοψαν την επέκταση του ισλαμισμού προς τη Δύση.

Τη μνήμη σου είναι βέβαιον ότι θα φρεσκάρει ο αδριάντας του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, του συγγραφέα του περίφημου Δον Κιχώτη, στον οποίο η μοίρα επιφύλαξε να τραυματιστεί πολεμώντας στην ιστορική ναυμαχία. Λίγο πιο πέρα, πάνω στα τείχη του λιμανιού, στέκει αγέρωχος ο μπουρλοτιέρης της Γεώργιος Ανεμογιάννης, που μας μεταφέρει λίγους αιώνες αργότερα, στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης της οποίας φέτος γιορτάσαμε τα 200 χρόνια.

Στρέφοντας τώρα το βλέμμα προς τη μεριά του λόφου με το κάστρο δεν δυσκολεύεσαι να διακρίνεις τις αμυντικές ζώνες που όριζαν τα τείχη του. Η ανάβαση επιβεβλημένη (προτείνουμε το αυτοκίνητο, εκτός αν είστε ιδιαιτέρως βέβαιοι για τη φυσική σας κατάσταση), θα σας ανταμείψει με την εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα, την Πελοπόννησο και το μεγάλο τεχνικό έργο, τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, που έχει δημιουργήσει ένα νέο αισθητικό δεδομένο στον χώρο.

Το ποτάμι…

Κοιτώντας τον χάρτη, εύκολα βλέπεις ότι η «εξερεύνηση» της περιοχής μπορεί να πραγματοποιηθεί σε δύο άξονες: τον δυτικό, με κατεύθυνση τον Πλάτανο και το φράγμα του Εύηνου και τον ανατολικό, με κατεύθυνση την «ξακουστή» – θα τολμούσαμε να πούμε – Άνω Χώρα.

Στην πρώτη περίπτωση τον κύριο λόγο έχει ο αναπόσπαστα δεμένος με τη μοίρα της περιοχής Εύηνος, με τον οποίο αποφασίζουμε να συναντηθούμε κάμποσες φορές και να φτάσουμε στον Πλάτανο ακολουθώντας όχι την ευθεία, αλλά την «τεθλασμένη», προκειμένου να έχουμε την ευκαιρία για περισσότερες συναντήσεις με το ποτάμι. Γι’ αυτό και ξεκινάμε με κατεύθυνση το Χάνι Μπανιά – ακολουθώντας έναν δρόμο γεμάτο στροφές που σε πολλά σημεία του είναι και στενός-, το σημείο που καταλήγουν οι σχεδίες όσων επιδίδονται στο ευγενές άθλημα της ποταμοδρομίας (κοινώς, ράφτινγκ). Είναι ένας εξαιρετικής ομορφιάς χώρος, όπου μπορείς να πάρεις μια πρώτη, γλυκιά γεύση του τι εστί Εύηνος.

Η ομώνυμη γέφυρα τύπου «μπέιλι» -με ξύλινο πάτωμα και μεταλλικό σκελετό-, η οποία τρίζει καθώς περπατάς πεζός πάνω της, αποτελεί σήμα κατατεθέν της περιοχής. Μιας περιοχής που αποτελεί κέντρο πολλαπλών δραστηριοτήτων, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την τεχνητή «πίστα» καγιάκ.

Το επόμενο ραντεβού μας με τον Εύηνο κλείνεται στον Πόρο, στον οποίο θα βρεθούμε αφού προηγουμένως περάσουμε από Πιτσιναίικα και Ριγάνι. Στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, κατηφορίζοντας προς την τσιμεντένια γέφυρα του χωριού, το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι αυτό που βλέπεις απλώς δεν παλεύεται! Είναι απίστευτη η ομορφιά του σκηνικού που δημιουργεί ο Εύηνος με την κοιλάδα του – και προς επίρρωση των λεγομένων μας απλώς δείτε τη σχετική φωτογραφία. Σε αυτήν τη διαδρομή καταλαβαίνεις, επίσης, γιατί το ποτάμι αυτό λέγεται και Φίδαρης… Σημειώστε δε ότι ο Εύηνος αποκαλείται επίσης και Λυκόρμας.

Ο Πλάτανος

Πάνω στη στενή τσιμεντένια γέφυρα του Πόρου, στην είσοδο του φαραγγιού του Εύηνου, θα σταθούμε για να απολαύσουμε το βόρειο τμήμα της κοιλάδας, αλλά και τον επιβλητικό όγκο του Παναιτωλικού, στο βάθος. Από εδώ ξεκινούν οι σχεδίες για να καταλήξουν ύστερα από 10 περίπου χιλιόμετρα στη γέφυρα Μπανιά.

Κάνουμε αναστροφή και σειρά έχουν τώρα η Στράνωμα, η Δοβριτσιά και η Ποκίστα, που βρίσκονται στην πορεία μας προς τον Πλάτανο, επιβεβαιώνοντας η μία μετά την άλλη την αίσθηση της ζωγραφιάς που μας έδωσε προηγουμένως το Ριγάνι. Την αίσθηση που δίνουν λίγο πολύ όλοι οι οικισμοί της ορεινής Ναυπακτίας.

Το υψόμετρο εναλλάσσεται και οι στροφές δείχνουν να μην τελειώνουν ποτέ δίνοντας άλλη διάσταση στη σχέση χιλιομέτρων-χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχει κανείς υπόψη του όταν παίρνει το δρόμο για την ορεινή Ναυπακτία. Εδώ σημασία έχει το ταξίδι, που σε κάνει να γαληνεύεις. Η γαλήνη είναι, έτσι κι αλλιώς, το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της περιοχής, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την είσοδό μας στον Πλάτανο το μεσημέρι. Η καρφωμένη στο μεγάλο πλατάνι ταμπέλα πληροφορεί: «Υψόμετρο 875 μ. Κλίμα υγιεινό». Και οι ντόπιοι λένε ότι εδώ απολαμβάνεις τον ύπνο αλλιώς…

Η πλατεία του χωριού ζωντανεύει το απόγευμα όταν ανοίγουν τα μαγαζιά για να υποδεχτούν μόνιμους κατοίκους και τουρίστες που δεν αργούν να γίνουν όλοι μια παρέα. Τότε είναι που ανοίγουν τις πόρτες τους και τα δύο μουσεία του Πλατάνου: της Εθνικής Αντίστασης και το Λαογραφικό. Στο πρώτο, το οποίο ίδρυσε ο Πλατανιώτης καθηγητής Νίκος Παπανικολάου, ο Άρης του ΕΛΑΣ βρίσκεται να συνυπάρχει αρμονικά με τον Ζέρβα του ΕΔΕΣ, γιατί όπως λέει ο Νίκος Δεδόπουλος, εθελοντής υπεύθυνος των μουσείων, και οι δύο συμμετείχαν στην αντίσταση! Ενώ στο δεύτερο έχεις την ευκαιρία να θαυμάσεις έναν πλούτο αντικειμένων και φωτογραφιών που σε πηγαίνουν πολλές, πάρα πολλές δεκαετίες πίσω, τότε που ο Πλάτανος των σημερινών μεταναστών στην Αμερική ήταν ένα μεγάλο χωριό με σημαντική οικονομική και κοινωνική ζωή – γνωστό και για την παραγωγή κρασιού.

Η λίμνη

Επόμενη στάση το φράγμα του Εύηνου στο οποίο μας οδηγεί μια συγκριτικά πιο εύκολη διαδρομή. Κατά διαστήματα μας συντροφεύει, από την απέναντι πλαγιά, το μονοπάτι που συνδέει το Μεσολόγγι με την Άμπλιανη Ευρυτανίας. Ένα μονοπάτι που μας γυρίζει πίσω σε εποχές ηρωικές και δύσκολες: είναι το μονοπάτι που ακολούθησαν οι «εξοδίτες» του Μεσολογγίου, την εποχή του μεγάλου ξεσηκωμού…

Οι στροφές της κατάβασης προσφέρουν εκπληκτική θέα στη λίμνη. Το μεγάλο τεχνικό έργο, που υλοποιήθηκε για την ύδρευση της πρωτεύουσας, δημιούργησε ένα νέο περιβάλλον, το οποίο, όπως και να το κάνεις, αποτελεί αξιοθέατο, με τους κολπίσκους και τα μισοβυθισμένα στο νερό σπιτάκια που μοιάζουν κουκλίστικα να παραπέμπουν σε κινηματογραφικό σκηνικό ευφραίνοντας τους οφθαλμούς.

Απέναντί σου, πάνω από τη λίμνη, δεσπόζουν οι νοτιότερες κορφές της Οξυάς, με την Αράχοβα (καμιά σχέση με την κοσμοπολίτικη Αράχοβα του Παρνασσού) να είναι γαντζωμένη στις πλαγιές της.

Άνω Χώρα

Η επόμενη εξόρμησή μας έχει προορισμό την Άνω Χώρα, η οποία διαθέτει σαφώς ευρύτερη τουριστική υποδομή και άρχισε να γίνεται γνωστή από τη δεκαετία του 1990 και ύστερα. Αρχικά ο δρόμος μάς οδηγεί προς τα δυτικά, προς τον Μόρνο, ενώ στη συνέχεια κατευθυνόμαστε βόρεια προς τη Λιμνίτσα, την Τερψιθέα και την Ελατού – όνομα και πράγμα η τελευταία, αφού εδώ, λόγω της αύξησης του υψόμετρου, η βλάστηση έχει αλλάξει και κινούμαστε πλέον μέσα στα έλατα. Σημειώστε ότι υπάρχει και ένας καινούργιος ασφαλτόδρομος που συντομεύει τη διαδρομή κατά 7 περίπου χιλιόμετρα (παρακάμπτοντας τους δύο οικισμούς που αναφέραμε), τον οποίο μπορείτε να επιλέξετε είτε στο πήγαινε είτε στο έλα.

Πραγματοποιώντας την επιβεβλημένη βόλτα στο λιθόστρωτο «κεντρικό» δρόμο της Άνω Χώρας, απολαμβάνεις την γραφικότητα του οικισμού και συναντάς ένα ιδιότυπο μνημείο: το αναπαλαιωμένο λεωφορείο, ένα Mercedes που υποχρεωτικά ήταν τετρακίνητο για να μπορεί να αντιμετωπίσει τον κακοτράχαλο χωματόδρομο και να φτάσει εντέλει από τη Ναύπακτο στην Άνω Χώρα μετά από 6 έως 7 ώρες! Και αν πιάσεις την κουβέντα με κάποιον ντόπιο, μπορεί να σου πει ότι ο οδηγός του λεωφορείου πολλές φορές βρισκόταν σχεδόν να κοιμάται, αφήνοντας τους τροχούς μέσα στην «αυλακιά» – τα αυλάκια που άνοιγαν οι τροχοί στο μαλακό χώμα και δεν άφηναν το βαρυφορτωμένο όχημα να… ξεστρατίσει. Στο ίδιο λιθόστρωτο, εκτός από καφέ, ταβέρνες και κάποια καταστήματα, θα βρεις, επίσης, και το Στέκι των Φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη…Ανάλογα, τώρα, με τον χρόνο που έχει κανείς στη διάθεσή του, μπορεί να κινηθεί προς την Αμπελακιώτισσα και το μοναστήρι της, όπου φυλάσσεται η περίφημη εικόνα της Παναγίας της Αμπελακιώτισας.

Η ορεινή Ναυπακτία, βέβαια, δεν τελειώνει εδώ. Τους δύο άξονες που περιγράψαμε ενώνουν μεταξύ τους ένα πλήθος άλλων διαδρομών (όχι μόνο ασφάλτινων, αλλά και χωμάτιων), με αρκετούς ακόμα οικισμούς να περιμένουν εκείνον που έχει όρεξη -και χρόνο- για εξερεύνηση. Το θέαμα αποζημιώνει, σε κάθε περίπτωση…

ΧΡΗΣΙΜΑ

• Στη Ναύπακτο θα φτάσετε οδικώς από Αθήνα, μέσω της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου σε 2,5 ώρες (220 χλμ.). Από Θεσσαλονίκη μέσω Εγνατίας και Ιόνιας Οδού σε περίπου 5,0 ώρες (460 χλμ.) Η διαδρομή Ναύπακτος – Άνω Χώρα διαρκεί 1 ώρα και 15’ (περίπου 50 χλμ.), ενώ αντίστοιχο χρόνο θα χρειαστείτε για τον Πλάτανο μέσω Σίμου (51,3 χλμ.)
• Πέραν της Ναυπάκτου, πολλά καταλύματα θα βρείτε σε Άνω & Κάτω Χώρα, αλλά και στην Ελατού. Στην άλλη πλευρά της Ναυπακτίας δυνατότητα διαμονής υπάρχει στον Πλάτανο, όπου οι ταβέρνες σερβίρουν τοπικά προϊόντα.
• Εκτός από το ράφτινγκ, στο μενού των εταιρειών που δραστηριοποιούνται γύρω από τον Εύηνο, αλλά και στην Άνω Χώρα περιλαμβάνονται, επίσης, το ποδήλατο βουνού, η πεζοπορία, και η τοξοβολία.
• Η Ναύπακτος διαθέτει ουκ ολίγα αξιοθέατα, όπως το κάστρο (με το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και τα ερείπια τουρκικού τζαμιού) και το λιμάνι της, τη Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη και τη Συλλογή Φαρμάκη κ.λπ.
• Παρεκκλίνοντας από τις διαδρομές που περιγράψαμε, μπορείτε, επίσης, να επισκεφθείτε το πέτρινο γεφύρι της Αρτοτίβας (στο Αχλαδόκαστρο).

HotelAkti:

Στην παραλία του Γριμπόβου στη Nαύπακτο – σε μια περιοχή κέντρο-απόκεντρο – βρίσκεται το ξενοδοχείο «Ακτή», στο οποίο φιλοξενηθήκαμε κατά την «εξερεύνηση» της ορεινής Ναυπακτίας. Ένα περιποιημένο κατάλυμα που χαρακτηρίζεται από υψηλό value for money, με ευγενικό προσωπικό και φιλόξενους οικοδεσπότες. Διαθέτει δωμάτια και σουίτες, άλλα με θέα στη θάλασσα και στη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου «Χαρίλαος Τρικούπης», και άλλα προς το κάστρο της Ναυπάκτου, που βλέπετε στη φωτογραφία. Σήμα κατατεθέν της «Ακτής» ο Μορφέας, το τετράποδος αγαθός γίγας – άγρυπνος φρουρός της ρεσεψιόν. Θ. Κορυδαλέως 3, 303 00 Ναύπακτος, τηλ. 26340 28464-5, www.akti.gr

NissanQashqai 1.3 DiG–T 140PS

Σημείο αναφοράς στον τομέα της άνεσης αποτελεί το νέο Nissan Qashqai με το οποίο περιπλανηθήκαμε επί δύο μέρες στην ορεινή Ναυπακτία. Η ανάρτησή του χαρακτηρίζεται από υψηλή απορροφητικότητα, ενώ η εξαιρετική ηχομόνωση ελαχιστοποιεί τα ντεσιμπέλ στην καμπίνα – σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό, που αν δεν έχεις τον νου σου στο ταχύμετρο, βρίσκεσαι να ταξιδεύεις με πολύ περισσότερα χιλιόμετρα απ’ ό,τι νομίζεις. Το δικό της ρόλο σε αυτή την αίσθηση παίζει και η αυξημένη ευστάθεια του Qashqai στην Εθνική οδό, αλλά και η ευκολία με την οποία ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας των 140 PS κινεί το SUV της Nissan. Το διαπιστώσαμε αυτό και στις άπειρες στροφές της ορεινής Ναυπακτίας, όπου η «υποβοήθηση ροπής» του Hybrid 12V συστήματος γινόταν πιο αισθητή προσφέροντας και περιορισμό της κατανάλωσης: το νέο Qashqai ταξιδεύει με λογικές ταχύτητες καίγοντας περίπου 8,0 L/100 km. Μπορεί, όμως, να κάψει ακόμα και κάτω από 7,0 L/100 km, αν οδηγήσει κανείς συγκρατημένα. Κατά τ’ άλλα, το Nissan Qashqai τρίτης γενιάς είναι ένα μεγάλο αυτοκίνητο, όχι τόσο σε εξωτερικές διαστάσεις, όσο σε εσωτερικούς χώρους – και εδώ η διαφορά σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο είναι εμφανέστατη. Υψηλοτάτου επιπέδου η ποιότητα κατασκευής, ενώ το ίδιο ισχύει και για την εργονομία, αλλά και για την πρακτικότητα που το χαρακτηρίζει: μεταξύ άλλων, η πρόσβαση στο εσωτερικό έχει γίνει πιο εύκολη χάρη στη μεγάλη γωνία ανοίγματος των θυρών, αλλά και χάρη στην κατάλληλη διαμόρφωση της γραμμής της οροφής.

Δειτε περισσοτερες φωτογραφιες

Πηγή: