Πριν λίγο καιρό, ένας φίλος μας ανέφερε, επικαλούμενος άρθρο στους New York Times ότι η πόλη της Νέας Υόρκης συνέχιζε να παίρνει πίσω τα μέτρα που είχε λάβει κατά την διάρκεια της πανδημίας, ανάμεσα στα οποία ήταν χώροι των πεζοδρομίων που είχαν δοθεί στα καταστήματα. «Τα πεζοδρόμια έγιναν για τους κατοίκους και όχι real estate για τα καταστήματα,» ανέφερε, συγκρίνοντας τι κάνουν εκεί με την κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα και άλλες πόλεις.
Κατά σύμπτωση, την ίδια περίπου χρονική περίοδο, διαβάσαμε στον ελληνικό Τύπο ότι επεκτάθηκαν τα μέτρα της πανδημίας που αφορούσαν την κατάληψη των πεζοδρομίων με τραπεζάκια και καρέκλες από μπαρ, εστιατόρια κ.τ.λ. μέχρι τις αρχές του 2023. Δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Η Ελλάδα εισάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πληρώνοντας δισ. ευρώ κάθε χρόνο στους Άραβες, τους Ρώσους και τώρα πλέον Αμερικάνους.
Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει μια τέτοια χώρα-από την κυβέρνηση, τα κόμματα, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις κ.τ.λ- θα ήταν να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης για εξοικονόμηση που θα συνοδευόταν από πολιτική κινήτρων. Όμως, έπρεπε να φθάσουμε στο σημείο να μας το επιβάλλει η ΕΕ για να κινηθούμε δυσθύμως, ξεκινώντας σιγά-σιγά από τον δημόσιο τομέα. Για να μην αναφερθούμε σε αρκετούς κακομαθημένους πολίτες που δεν θέλουν να ακούσουν περί εξοικονόμησης αλλά ταυτόχρονα διαμαρτύρονται για τις υψηλές διεθνείς τιμές που καταβάλλουν στα μέλη των καρτέλ (ΟΠΕΚ κ.τ.λ.)
Δεν εκπλήσσει λοιπόν που η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις τρεις χώρες της ΕΕ που εμφανίζουν αυξημένη ζήτηση για φυσικό αέριο το 2022 σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ζήτησης του 2021-2019 σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ινστιτούτου Bruegel. Κι όλα παρά την φετινή μείωση σε απόλυτα νούμερα. Η Ελλάδα εμφανίζει αυξημένη ζήτηση κατά 3% έναντι 4% της Σλοβακίας και 2% της Ισπανίας. Είναι οι μοναδικές χώρες που καταγράφουν αύξηση όταν η μέση μείωση στην ΕΕ είναι 7%, στη γειτονική Βουλγαρία 9% και στην Ρουμανία 11%.
Μακάρι, ο ρυθμός ανάπτυξης να εκπλήξει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θετικά το 2023, ξεπερνώντας τις επίσημες προβλέψεις για λίγο πάνω από 2%. Όμως, κάθε χρόνος δεν θα είναι τ’ Αγιανιού στον τουρισμό όπως φέτος που πολλοί ταξίδεψαν στις χώρες της ΕΕ και την Τουρκία.
Δεν μπορούμε να καθορίσουμε το διαθέσιμο εισόδημα των άλλων Ευρωπαίων, ούτε τις τιμές της ενέργειας. Όσο λοιπόν συνεχίζουν οι κυβερνώντες πρωτίστως και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα να χαϊδεύει τον κόσμο, ο λογαριασμός θα ανεβαίνει και κάποια μέρα θα μας τον στείλουν να τον πληρώσουμε. Τουλάχιστον, η μειοψηφία που πληρώνει φόρο εισοδήματος στην ωραία Ελλάδα.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.
